যদি আপুনি বেঁকা মানুহজনৰ বিষয়ে শুনিছে আৰু তেওঁৰ কাহিনী জানিবলৈ কৌতুহলী হৈছে, তেন্তে তলত সম্পূৰ্ণ কাহিনীটো চাওক।

বেঁকা মানুহজন – সম্পূৰ্ণ কাহিনী

এইবোৰ হৈছে সেই কাহিনীবোৰ যে যেতিয়া কোনোবাই কুটিল মানুহৰ পাঠটো আবৃত্তি কৰে, তেতিয়া তেওঁলোকে সেই জীৱটোক স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে নিজৰ কাষলৈ মাতি আনে। আৰু তেনেকৈয়ে তেওঁৰ আবিৰ্ভাৱ হয়।

তেওঁ এজন বেঁকা আকৃতি, এজন অচিনাকি মানুহ, যাক আমন্ত্ৰণ কৰিলে আমন্ত্ৰণকাৰী আৰু পৰিয়াল দুয়োটাৰে বাবে দুখ আৰু কষ্ট কঢ়িয়াই আনে। গতিকে মোৰ পৰামৰ্শ হ’ল যে আপুনি এই গ্ৰন্থখন উচ্চস্বৰে নপঢ়ক, কিন্তু যদি পঢ়িছে, তেন্তে জানি লওক যে আপোনাক সকীয়াই দিয়া হৈছে আৰু আপুনি নিজৰ দায়িত্বত কৰি আছে।

“এদিন আছিল এজন মৃত মানুহ যাক মই এমাইল বেছি মৃত হৈ খোজ কাঢ়ি গৈ আছিলো। তেতিয়াই তেওঁ এটা বেঁকা ভিৰ পাইছিল যিটো এটাও বেঁকা বিন্দুৰ বিৰুদ্ধে আছিল। বেঁকা নিগনি এটা ধৰি থকা বেঁকা মেকুৰী এটা কিনিলে। আৰু সকলোৱে একেলগে এটা বেঁকা ঘৰত বাস কৰিছিল। কিন্তু, এই বেঁকা মানুহজনে দুখ অনুভৱ কৰিলে আৰু ভাবিলে যে বাকীবোৰ নহ’লেও তেওঁক কিয় বেঁকা হ’ব লাগিব।

কিন্তু, এই সকলোবোৰ অসাৰ আছিল। তেতিয়াই তেওঁ এটা সিদ্ধান্ত লৈছিল। সেইটোৱেই হ’ব তেওঁৰ শেষ উশাহ। সি চিলিঙত এটা ডাঙৰ ৰছী বান্ধি দিলে। চকী এখন ধৰি তাৰ ওপৰত উঠিল। তাৰ চকু দুটা খালী, খালী, দুখী হৈ ৰ’ল। তাৰ পিছত তেওঁ আন এটা চিন্তা নকৰাকৈয়ে মূৰটো ৰছীডালত ওলোমাই থৈ মৃত্যুৰ সন্মুখীন নোহোৱালৈকে শ্বাসৰুদ্ধ হৈ থাকিল।

আৰু যদি আপুনি তেনেকৈয়ে ভাবেকাহিনী শেষ হ’ল, জানি থওক যে বেঁকা মানুহজনৰ বিষয়ে এতিয়াও এনেকুৱা কথা আছে যিবোৰ আপুনি এতিয়াও নাজানে। কোনো কথা এতিয়াও কোৱা হোৱা নাই। এদিন বেঁকা মানুহজনৰ ইতিমধ্যে বেঁকা হাঁহি এটা আছিল, কিন্তু পৃথিৱীখনে তেওঁক দুখী কৰি তুলিছিল।

সেইবাবেই তেওঁ আপোনাকো কষ্ট দিব বিচাৰে, তেওঁলোকে কৰা দৰে। তেওঁ যন্ত্ৰণা বিয়পাবলৈ জীয়াই থাকে, তেওঁ তোমাক যিদৰে আছে তেনেদৰেই চাব বিচাৰে, আৰু তুমিও নিজৰ প্ৰাণ লোৱালৈকে তেওঁ সন্তুষ্ট নহ’ব।’

আৰম্ভণিতে কোৱাৰ দৰে এই গ্ৰন্থখন আবৃত্তি কৰা হোৱা নাই, কাৰণ ই এই বেঁকা আত্মাক আমন্ত্ৰণ কৰে। তেওঁলোকে কয়, যেতিয়া তেওঁ আবিৰ্ভাৱ হয়, তেতিয়া তেওঁ আপোনাৰ জীৱনটোক নৰক কৰি তোলে, আৰু অৱশেষত আপুনি নিজকে হত্যা কৰিলেহে তেওঁ জিৰণি ল’ব, যিদৰে তেওঁ কৰিছিল।

এইটো বহুতো সংস্কৰণৰ ভিতৰত এটা যিটো আপুনি শুনিব পাৰে এই কাহিনীটোৰ বিষয়ে, কিন্তু ইয়াৰ বিষয়ে আটাইতকৈ পৰিচিত আৰু সেয়েহে, যিটোক আটাইতকৈ সত্য বুলি গণ্য কৰা হয়।

বেঁকা মানুহজন কেনেকৈ দেখা গ'ল?

চিত্ৰখন ই অতি ভয়ংকৰ, কিন্তু ইয়াক চোৱা মানুহে ইয়াৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে সদায় নাজানে, গতিকে আমি আপোনালোকক ইয়াৰ বিষয়ে কোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছো।

বেঁকা মানুহজন, আন জীৱৰ দৰেই কোৱা কিংবদন্তি আৰু কাহিনীবোৰত দেখা দিছিল আৰু যিবোৰ সময়ৰ লগে লগে প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ পাৰ হৈ গৈছিল।

বেঁকা মানুহজনে ইংলেণ্ডত অতি পৰিচিত হোৱা এটা লোলা গীতত আবিৰ্ভাৱ হৈছিল আৰু গীতৰ কথাবোৰ সম্পূৰ্ণ অদ্ভুত, অবিশ্বাস্যভাৱে, সেয়া আছিলল’ৰা-ছোৱালীবোৰ শুবলৈ গাইছিল। বেঁকা মানুহজন সেই দেশৰ লোককথাৰ এটা আকৃতি।

লুলাবীৰ কথাবোৰ এনেকুৱা: মই এজন বেঁকা মানুহক দেখিলোঁ আৰু তেওঁ ননষ্টপ খোজ কাঢ়িলে, তেওঁ এটা মুদ্ৰা বিচাৰি পালে আৰু তেওঁ আহিল ভাগ্য বিচাৰি পালে, তাৰ পিছত তেওঁ চিকাৰলৈ যোৱা এটা বেঁকা মেকুৰী কিনিলে, আৰু তেওঁৰ বেঁকা ঘৰত, সকলোৱে একেলগে থাকিব।

জানে যে বেঁকা মানুহজনৰ কাহিনী ষোড়শ শতিকাৰ পৰাই জানিবলৈ আৰম্ভ হৈছিল , কিন্তু যে ই সঁচাকৈয়ে ১৯ শতিকাত সমগ্ৰ বিশ্বতে বিয়পি পৰিছিল।

কিছুমান সংস্কৰণত কোৱা হৈছে যে এই বেঁকা মানুহজন ছাৰ আলেকজেণ্ডাৰ লেছলি নামৰ এজন স্কটিছ জেনেৰেলৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল, যিয়ে ৰাজনৈতিক আৰু ধৰ্মীয় স্বাধীনতাৰ নিশ্চয়তা প্ৰদান কৰা মিত্ৰতাত স্বাক্ষৰ কৰিছিল সেই দেশখন আৰু যে তেওঁ আচলতে এজন ভাল মানুহ আছিল, যিয়ে এনে এটা কাম কৰিছিল য'ত বাধাবোৰ ভাঙি পেলোৱা হৈছিল যাতে সকলোৱে একেলগে থাকিব পাৰে।

য'ত লুলাবীয়ে কোৱা হৈছে যে সকলোৱে বেঁকা ঘৰত থাকিব, সেই অংশটোত, ই প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যে এই সকলোবোৰ পাৰ্থক্য অৱশেষত অতিক্ৰম কৰা হ’ব। কিন্তু, সময়ৰ লগে লগে এই গীতৰ কথাবোৰে নতুন সংস্কৰণ লাভ কৰিলে, এটা আনটোতকৈ ভয়ংকৰ আৰু গাঢ়। সকলোৱে বেঁকা মানুহৰ কুকৰ্মৰ কথা কয়।

বেঁকা মানুহৰ আত্মা

পুৰণি কাহিনীৰ উপৰিও নগৰীয়া কিংবদন্তি আছে যিয়ে বেঁকা মানুহজনৰ উপস্থিতিৰ কথা কয় ১৯৬৯ চনত ক্ৰুকড মেনৰ কিংবদন্তিক লগ পোৱা ৰিয়ানৰ কাহিনীৰ দৰে আত্মহত্যাৰ গোচৰ। তেওঁ পুত্ৰৰ সৈতে এটা এপাৰ্টমেণ্টলৈ গুচি গ’ল,কিন্তু তাত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে লক্ষ্য কৰিলে যে ঘৰটোত কিবা এটা অদ্ভুত বস্তু আছে।

ঠাইখনত আচবাব আছিল যিবোৰ অতি বেঁকা আছিল। কিন্তু, সেইটো সঁচাকৈয়ে অদ্ভুত বুলি বিবেচনা কৰাৰ পিছতো তেওঁলোকে সকলো আচবাব থৈ দিলে আৰু সকলো সাজু হোৱাৰ পিছত তেওঁলোকে জিৰণি ল’বলৈ গ’ল। এপাৰ্টমেণ্টটোত প্ৰথম ৰাতি ৰাতিপুৱা প্ৰায় ৩ বজাত ৰিয়ানে চিঞৰ এটা শুনিলে। কোঠাটো পাওঁতে তেওঁ পুত্ৰৰ উশাহ প্ৰায় শেষ হৈ যোৱা দেখিলে আৰু ল’ৰাজনে আওৰাই ক’লে যে বেঁকা মানুহজনে তেওঁক হত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে।

হতাশগ্ৰস্ত ৰিয়ানে নিজৰ পুত্ৰক লৈ গৈ হোটেল এখনলৈ গ’ল য’ত তেওঁলোকে কেইটামান সময় কটালে দিন। কিন্তু আৰ্থিক সমস্যাৰ বাবে শেষত পুত্ৰৰ সৈতে একেটা এপাৰ্টমেণ্টলৈ উভতি যাবলগীয়া হ’ল।

কেইদিনমানৰ পিছত ৰিয়ানে লক্ষ্য কৰিলে যে তেওঁৰ পুত্ৰ নিৰুদ্দেশ হৈছে। তেওঁ হতাশ হৈ বিচাৰিবলৈ ধৰিলে, কিন্তু কোনো চিন-মোকাম নাছিল। তেতিয়াই তেওঁ আৱিষ্কাৰ কৰিলে যে এপাৰ্টমেণ্টটোত আৰু এটা কোঠা আছে, এক প্ৰকাৰৰ আট্টিক। তাত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে তেওঁ পুত্ৰ ইতিমধ্যে মৃত অৱস্থাত পাইছিল আৰু বেঁকা মানুহজনৰ গীতৰ বাক্যাংশ লিখা কাগজ এখন।

এইটো বেঁকা মানুহজনৰ আবিৰ্ভাৱ হোৱা বহুতো কাহিনী আৰু নগৰীয়া কিংবদন্তিৰ ভিতৰত এটা মাত্ৰ। যদি আপুনি ভয় কৰে, তেন্তে ইয়াৰ আমন্ত্ৰণ নপঢ়াটো ভাল, আনকি এই লোলনা গীতটোও গোৱাটোৱেই ভাল, কাৰণ, তেওঁলোকে কয় যে যিটোৱে বেঁকা মানুহজনৰ আত্মাক আমন্ত্ৰণ কৰে, ঠিক এই আখৰটোৱেই।

এতিয়া যেতিয়া আপুনি' শুনা বেঁকা মানুহজনৰ সম্পূৰ্ণ কাহিনী জানে, তেওঁৰ ৰেপাৰ্টৰীৰ বাবে আন এটা ভাল নগৰীয়া কিংবদন্তিও আছে। যদি আপুনি আপোনাৰ বন্ধুসকলক ভয় খুৱাব বিচাৰে, তেন্তে ইয়াত এনে এটা কিংবদন্তি আছে যিয়ে যিকোনো ব্যক্তিক সৃষ্টি কৰেভয়ৰ শিহৰণ আৰু বহুত উত্তেজনাৰ সৈতে।