Nëse jeni duke kërkuar për poezi për ujin, ne kemi zgjedhur më të mirat!

Uji është një nga mallrat më të çmuara që ekzistojnë. Uji është jetë dhe pa të asgjë nuk mund të jetojë në tokë. Ndaj është shumë e rëndësishme që ne të dimë ta vlerësojmë këtë pasuri natyrore, e cila është bërë gjithnjë e më e pakët.

Sot ju sjellim një përzgjedhje me poezi për ujin. Në çdo varg që do të lexoni, do të gjeni një arsye për ta dashur dhe për t'u kujdesur për ujin tonë.

Shikoni atë.

Poezi për ujin

Uji është jetë

Uji është jetë

Sikur të gjithë të dinin se si ta vlerësonin atë

Pa ujë ne jemi asgjë, jeta jonë mund të përfundojë

Uji është burimi i gjithë vitalitetit

Nëse kemi ujë të pastër

Do të kemi jetë cilësore

Por fatkeqësisht njeriu nuk mendon kështu

Dhe po shkatërron çdo ditë faunën dhe florën

Uji po mbaron, kaq i rëndësishëm për ne

Uji që na jep jetë, ujë që na bën më mirë

Nëse nuk e fillojmë sot, nesër do të jetë shumë vonë

Dhe uji ynë do të mbarojë duke marrë me vete kafshët

Pyjet, ushqimet dhe burrat

Jo jo pa marrë parasysh se kush jeni, kur ka mungesë uji, të gjithë janë të njëjtë

Rishikoni se si po e shpenzoni atë

Ky thesar është kaq i rëndësishëm për ne

Uji që vjen

Uji që vjen nga lumenjtë për të furnizuar shtëpinë tonë

Uji që vjen nga shirat për të lagurplantacione

Ujë që vjen nga pyjet dhe pyjet

Uji që vjen nga ne, sepse edhe ne jemi ujë

Ujë i çmuar, një xhevahir i rrallë për t'u parë

Ngjyra kaq kristalore, aq e freskët për t'u pirë

Ah! Uji, sikur të gjithë ta dinin vlerën e tij

Me siguri në këtë botë do të jetonin me më shumë dashuri

Sepse ata që duan kujdesen

Dhe të gjithë duhet të të duan ty

Ata që duan kujdesen

Ata që duan kujdesen për veten dhe të tjerët

Kujdesuni për tokën, shtëpinë tonë

Uji është një mall i çmuar

Dhe gjithashtu duhet pasur kujdes

Ne nuk mund të jetojmë pa ujë

Asgjë nuk mbijeton

Kush ka dashurinë në zemër

Kujdesuni për adresën tuaj

Toka është nëna jonë dhe uji është jeta jonë

Toka është nëna jonë dhe uji është nëna jonë jeta

Pa to të gjitha mundësitë janë zhdukur

Nëse një ditë mbaron uji, nuk do të ketë më jetë në tokë

Një nënë do të vajtojë vdekjen e fëmijëve të saj

Bimët, kafshët, pyjet, asgjë nuk mund të mbijetojë

Nëse një ditë mbaron uji që pimë

Kjo është arsyeja pse ata që kujdesen për shtëpinë e tyre

Toka është shtëpia jonë dhe uji është motra jonë

Nëse kemi dashuri

Gjithmonë do të ketë dhe nuk do të na mungojë asgjë

Sepse edhe ushqimi ynë ka nevojë ujë për të lulëzuar

Nëse ka ujë, do të ketë bollëk

Nëse ka ujë, do të ketë jetë

Ruaj

Merre kujdesi për lumin

Kush e keqtrajton lumin nuk e meritonjeta

Sepse në lumë lind jeta e çdo qenieje

Është në ujin e lumit që mbin jeta

Është uji që bën çdo farë në tokë mbin

Ai që e keqtrajton lumin e bën Tokën Nënë të qajë

Sepse ai e sheh jetën e tij duke i ikur

Dhe kur jeta e tokës shuhet

Fëmijët e tyre vdesin me të

Është e trishtueshme për Nënën Tokë të shohë fëmijët e saj duke vuajtur

Por nga duart e tyre

Kjo është ajo që po sëmuret lumi

Është e trishtueshme të shohësh që kaq shumë njerëz e keqtrajtojnë lumin

A do të mundemi ndonjëherë të

Ta shohim rilindjen e lumit?

Uji

Ujë i ëmbël, ujë i pastër, ujë i freskët dhe i kristaltë

Ujë që shuan etjen, ujë që mbin fara, ujë që jep jetë

Ujë që zbret nga lumi, ujë që ngrihet kodra

Që rrjedh nga ujëvarat, që buron nga burimet

Uji që pimë dhe që përgatit ushqimin

Uji që na lan , rinovon dhe sjell fryme

Uji qe qajme kur shohim vuajtje

Uji qe eshte dhurata jone me e madhe ne cdo kohe

Uji qe jep toka pa marre asgje ne këmbim

Uji qe kerkon kujdes qe te mos mungoje kurre

Uji qe ka bollek, qe kercen neper lumenj

Uji qe eshte e ardhmja, shendeti dhe rruga

Uji që njerëzit kanë nevojë për aq shumë kujdes dhe dashuri

Që natyra t'i rezistojë dhe të vazhdojë të jetë foleja jonë

Pasuria e çmuar

Uji është nevoja më e çmuar që ne kemi

Nuk ka ujë në botën tonëaskush nuk mund të ekzistojë

Sepse uji është jetë, dhe është ushqim

Uji është gjithçka që kemi

Ujërat

Uji vjen dhe shkon

Uji vjen nga lumi dhe kthehet në tokë

Kur bie shi

Uji larë trupin dhe lan shpirtin

Uji gjithashtu largon trishtimin përmes lotëve

Uji që shuan etjen, freskon dhe hidraton

Uji që vjen dhe shkon

Por uji nuk mbaron kurrë

Nëse ka nuk ka ujë, asgjë nuk vjen, gjithçka thjesht ikën

Dhe gjithçka që sapo mbaron

Uji është një dhuratë që mban jetën

Uji vjen dhe shkon kot

0>Por uji i mirë është ajo që mbetet

Atë që ne e duam

Për të cilën kujdesemi

Që ta mbajmë gjithmonë pastër

Qaj Nëna Tokë

Nëna Tokë qan sepse fëmijët e saj nuk kanë mësuar ta duan natyrën

Lumenjtë po mbarojnë, shiu është i pakët

Toka kthehet në një shkretëtira, kopshtet janë të shurdhër

Dielli është më i nxehtë sepse lagështia është zhdukur

Por tymi është i pranishëm sepse njeriu djeg plehrat dhe pyjet

Ajri po bëhet më keq

Njeriu po sëmuret më shumë

Kafshët po zhduken gjithnjë e më shumë

Po tani çfarë? Çfarë duhet bërë?

Toka qan për të parë se çdo gjë po vuan

Dhe fëmijët e saj të cilëve u duhet kaq shumë kohë për të parë

Ata nuk mund të ruajnë atë që është më e rëndësishmja

Uji që jep jetë

Që ushqen dhe ushqen

Që përshkon damarët e tokës

Që zbret nga qielli meshiu

Që i mban të korrat të bollshme

Dhe shëndetin e njeriut të pastër

Ah! Zoti im do të jetë,

Që kjo klithmë nuk do të ketë përgjigje

Njeriu duhet të kujdeset

Para se gjithçka të largohet