ပျော်ရွှင်မှုကို သိမ်းဆည်းပြီး လူတွေကို ဖြန့်ဝေဖို့ဆိုတာ မလွယ်ပါဘူး၊ အချို့သောအခိုက်အတန့်တွေကို ကျွန်တော်တို့ တကယ်ဝမ်းနည်းခံစားရပြီး ဒါပါပဲ ကျွန်တော်တို့ ဖော်ပြနိုင်ပါတယ်။

သင်ဒီလိုအခိုက်အတန့်တွေကို ဖြတ်သန်းနေရတယ်ဆိုရင် အဲဒီ့စာတိုလေးတွေ၊ ငါတို့က မင်းကို ဒီနေရာကနေ ယူလာနိုင်တယ်။ အဲဒါကို စစ်ဆေးပြီး မျှဝေပါ။

ဝမ်းနည်းမှုဟာ ရွေးချယ်မှု မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲဒါက နှလုံးသားထဲက ထွက်လာတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုဖြစ်ပြီး ဆန့်ကျင်ဘက် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပါဘူး၊ အဲဒါကို ခံစားပြီး ပြီးသွားတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ပါ။ ဒီနေ့တော့ ဝမ်းနည်းမှုကို လက်ခံပြီး ငါ့ဆီ စီးဆင်းသွားအောင် ဒီလိုခံစားရတယ်။ အခြားရွေးချယ်စရာမရှိပါ၊ ဝမ်းနည်းရခြင်းသည် ယခုကျွန်ုပ်တို့၏ကံကြမ္မာဖြစ်ပုံရသည်။

ဘဝသည် အမြဲတမ်းတရားမျှတမှုမရှိပါ၊ ၎င်းသည် ကျွန်ုပ်တို့ကိုရွေးချယ်ခွင့်အမြဲမပေးပါ၊ ကျွန်ုပ်တို့ကိုနာကျင်စေသောအဖြစ်အပျက်များကို ကျွန်ုပ်တို့၏လည်ချောင်းများကို တွန်းချလိုက်ရုံသာဖြစ်သည်။ . ငါခံစားရတဲ့ ဝေဒနာက ကြီးမားတယ်၊ ငါ့ရင်ဘတ်ထဲမှာ အဆင်မပြေတဲ့ ဝမ်းနည်းမှုက ငါ့မျက်လုံးတွေထဲ စီးဆင်းနေတယ်။ ဒီတစ်ရက်တော့ ဖြတ်သန်းဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်၊ အရာရာတိုင်းက ပိုကောင်းလာမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ ကျွန်မရဲ့ ထောင့်မှာ နေချင်ပြီး ပြီးသွားတဲ့အထိ စောင့်ချင်ပါတယ်။

အမှန်တရားကတော့ လူတွေက ဂရုမစိုက်ကြဘူး။ မင်းက သူတို့လုပ်သင့်တယ်ထင်တာကို ပြောတယ်၊ စကားလုံးတွေကို မညှာမတာဘဲ၊ ဝေဖန်တာကို မနှစ်မြို့ဘူး၊ အတင်းအဖျင်းတွေ ဖြန့်ရတာ ကြိုက်တယ်။ သူတို့က မင်းကို ဘယ်လောက်ထိ နာကျင်စေလဲ ဂရုမစိုက်ဘူး၊ မင်းကို ဘယ်လို ထိခိုက်စေလဲ ဂရုမစိုက်ဘူး။ ဝမ်းနည်းမှုသည် လျစ်လျူရှုခြင်း၏ ရလဒ်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒီနေ့၊ ဒီဝေဒနာကို ငါတကယ် မကျော်လွှားနိုင်ဘူး။

ဘဝရဲ့ အခိုက်အတန့်တွေရှိတယ်။သူတို့သည် မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင်သာ ရှိနေကြပြီး မည်မျှပင် ကောင်းမွန်နေပါစေ ၎င်းတို့ကို သတိရသည့်အခါ ဝမ်းနည်းမှုကို ထိန်းချုပ်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ဒီနေ့ဟာ နှလုံးသားကို ကွဲကြေစေတယ်၊ ​​ကြေကွဲစေမယ့် အမှတ်ရစရာတွေကို ဘယ်လိုထိန်းချုပ်ရမှန်းမသိတဲ့ ပုံစံနဲ့ ငါ့ကို ထိခိုက်စေတဲ့ နေ့တစ်နေ့ပါ။ ဒီနေ့ဟာ ဝမ်းနည်းစရာနေ့တစ်နေ့ပါ။

ဝမ်းနည်းတဲ့နှလုံးသားရဲ့ဒဏ်ရာတွေကို မင်းဘာမှ ကုစားနိုင်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ဝေဒနာခံစားရသူတစ်ဦးသည် သင့်အကြံဉာဏ်ဖြင့် ချက်ခြင်းကုသမည်မဟုတ်ပါ။ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူတစ်ယောက်ဟာ အချစ်၊ ချစ်ခင်မှု၊ ပေါင်းသင်းမှု၊ အတူရှိနေတဲ့သူ၊ လှိုင်းတံပိုးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသူ၊ မဝေဖန်သူတိုင်း ဒီအတိုင်းရှိနေဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ နားလည်ပါ၊ ဝမ်းနည်းမှုသည် သင့်အကြံဉာဏ်ဖြင့် ကုစားမည်မဟုတ်ပါ၊ သို့သော် သင့်သဘောထားများသည် တစ်စုံတစ်ဦး၏ဘဝတွင် များစွာကွဲပြားစေနိုင်သည်။

ဝမ်းနည်းမှုသည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို ပြန်ကြည့်ကာ ဘာမှမဖြစ်လာကြောင်းသိလျက် ဝမ်းနည်းမှုသည် ပြန်လှည့်လာသည်၊ ထိုပျော်ရွှင်မှုသည် အရာမဟုတ်ပေ။ ကြွလာ၊သွား၊ မြဲမြံခိုင်ခံ့၊ ဒီနေ့ကို ကျော်ဖြတ်ဖို့ မလွယ်ပါဘူး၊ မနက်ဖြန် ဒီဝမ်းနည်းမှုတွေ ပျောက်မသွားဘူးဆိုတာ ဘယ်သူသိလဲ။

စိတ်ပျက်တာက နှလုံးသားမှာ ခံစားရနိုင်တဲ့ အဆိုးရွားဆုံး ဒဏ်ရာပါ။ ဖြည်းဖြည်းချင်းသတ်တယ်။ လူတွေရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပျက်ပြားစေတယ်၊ ​​အရောင်အသွေးစုံတဲ့ အရာအားလုံးကို အရောင်ပျောက်စေတယ်၊ ​​ပျော်ရွှင်မှုရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ဆုံးရှုံးစေတယ်၊ ​​အချစ်တောင်မှ တန်ဖိုးမရှိဘူးလို့ ထင်လာစေပါတယ်။ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုက ဒီနေ့ ကျွန်မကို ရောက်လာခဲ့ပြီး ဒီဝမ်းနည်းမှုကို လက်ခံဖို့ကလွဲလို့ ကျွန်မမှာ ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ဘူး။ ငါ့နှလုံးသားက ငိုတယ်။

စိတ်က ဝမ်းနည်းနေတဲ့အခါ မျက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ အဲဒါကြောင့် ငိုတယ်။ကမ္ဘာမှာ ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ငိုတယ်။ မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဘူး၊ လွတ်မြောက်ရာလမ်းကိုမတွေ့ဘူး၊ ဒီနေ့ ငါလိုချင်တာတစ်ခုက တစ်နေ့နေ့အမှတ်တရတစ်ခုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ငိုပြီး အိပ်မက်မက်တယ်။

ဒီလောက်နက်နဲတဲ့ဝမ်းနည်းစရာတွေရှိတယ်။ အချိန်​​တောင်​မကုစားနိုင်​ဘူး။ ငါသူတို့ကို ကောင်းကောင်းသိတယ်၊ ငါဘယ်တော့မှ မစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ငါသိတဲ့ ဒီရင်ဘတ်နက်နက်မှာ ဝမ်းနည်းမှုအချို့ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်လို့၊ အဲဒါတွေက ဝိညာဉ်ရဲ့ဒဏ်ရာတွေ၊ ရံဖန်ရံခါ သွေးထွက်တဲ့ဒဏ်ရာတွေပဲ၊ အမှတ်တရတွေ ယူဆောင်လာဖို့၊ နာကျင်ကိုက်ခဲမှုတွေ၊ ပင်ပန်းဆင်းရဲမှုတွေ၊ အိုး! တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်မဟုတ်ရင် သိစေချင်တယ်။

ကျွန်တော် ဝမ်းနည်းပြီး တစ်ယောက်တည်း ခံစားရတယ်။ ရင်ဆိုင်ရ အခက်ဆုံးအရာက မင်းတကယ်လိုအပ်တဲ့အခါ မင်းအတွက် ဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတာကို သိထားလို့ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဘယ်သူကမှ ဂရုမစိုက်ဘူးဆိုတာ သိထားတော့ သင်ဟာ ကွဲပြားအောင် မလုပ်ပါဘူး။ ဒါက နှလုံးသားကို ဓားနဲ့ထိုးထားသလိုမျိုး နာကျင်စေပါတယ်။

ဒီနေ့ ဝမ်းနည်းမှုဟာ ခဏတာမဟုတ်ဘူး၊ ဆက်ရှိနေဖို့ပါပဲ။ သူက သိပ်အလျင်လိုမနေပါဘူး၊ ဒီမှာ အချိန်နည်းနည်းယူရတော့မှာဆိုတော့ အများကြီးလေ့လာဖို့ လိုသေးတယ်၊ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်ကို ဂရုမစိုက်တဲ့ လူတွေရဲ့ သဘောထားတွေကြောင့် အရမ်းကြီး မထိခိုက်မိစေရဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။ ဒီနေ့၊ မနက်ဖြန်၊ သဘက်ခါသိတဲ့၊ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းက ဒါကိုလက်ခံပြီး ပြီးအောင်စောင့်ပါ။

တချို့လူတွေက သူတို့ရဲ့ သဘောထားတွေ ဘယ်လောက်နာကျင်ရမှန်းမသိဘဲ ဝမ်းနည်းမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ ဒီလူတွေက သူတို့လိုပဲ ငါတို့က သန်မာတယ်လို့ ထင်ကြတယ်၊ ဘယ်သူ့ရဲ့ အာရုံခံနိုင်စွမ်းကိုမှ မတိုင်းတာဘူး၊ စာနာမှုလည်း မရှိဘူး။ ငါဘာလဲကျန်တာကတော့ ကံကြမ္မာက ဒီလိုရက်စက်တဲ့လူတွေကို ငါ့လမ်းကြောင်းမှာ ထားပေးပြီး ဒါတွေအားလုံးကို ကျော်ဖြတ်ဖို့ ခွန်အားယူရမယ်ဆိုတာ သိတဲ့အတွက် ဒီဝမ်းနည်းမှု၊ ငါ့မှာ ခွန်အားရှိလားဆိုတာတောင် မသိပါဘူး။

မင်းကို အရမ်းယုံကြည်ရတဲ့သူတွေကို ကြည့်ပြီး သူတို့ မင်းအတွက် နည်းနည်းလေးမှ ထည့်စဉ်းစားစရာမရှိဘူးဆိုတာ သိရတာ စိတ်မကောင်းဘူး။ ဘဝဆိုတာ တကယ်ကို နိုင်-အရှုံးဂိမ်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး ငါထပ်ရှုံးသွားပုံရတယ်။ ကျန်တာကတော့ ဝမ်းနည်းမှုပါ။

ကျွန်မကို ပိုဝမ်းနည်းစေတာက ကျွန်မဘဝကို ကြည့်ပြီး လူဘယ်နှစ်ယောက်လောက် ကူညီပေးနိုင်မလဲဆိုတာကို မြင်နေရပေမယ့် ကျွန်မကို ပိုလို့တောင် စိတ်ပျက်သွားစေချင်ပါတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မယုံပါနဲ့။ သင်ယုံကြည်စိတ်ချရသူတစ်ယောက်ကို လိုချင်ရင် သင့်ကိုယ်သင် ယုံကြည်ပါ၊ ဒါပါပဲ။ နာကျင်ရတယ်၊ ခက်တယ်၊ ဘယ်တော့မှ မကျော်နိုင်ဘူးလို့ ထင်ရပေမယ့် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကျော်ဖြတ်ခဲ့တယ်၊ အခု ဝမ်းနည်းမှုမှာ အဆုံးရှုံးမခံဘူး။

ပျော်ရွှင်ရတာထက် ပိုကောင်းတယ်။ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ် ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါဟာ မလွယ်ကူသလို ရွေးချယ်စရာ ကိစ္စတောင် မရှိပါဘူး။ မျှော်လင့်ချက်အနည်းဆုံးနဲ့ သင်မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ဝမ်းနည်းမှုတွေ ယူဆောင်လာတဲ့အခါ ဘဝက သင့်ကို အံ့သြစေတယ်။ အနာဂတ်က မသေချာတော့လောက်အောင် နာကျင်တယ်။ ဒီဝမ်းနည်းမှုတွေ ဘယ်တော့မှ ပျောက်မသွားဘူးလား။

ဝမ်းနည်းမှုက တံခါးကိုခေါက်ပြီး ဝင်သွားတယ်၊ အခုက ဒီမှာရှိပြီး ငါ့ရဲ့တစ်ခုတည်းသော ကုမ္ပဏီပါ။ ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် သူဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။