Nuk është gjithmonë e lehtë të mbash gëzimin dhe t'ua transmetosh atë njerëzve, disa momente ndihemi vërtet të trishtuar dhe kjo është gjithçka që mund të shprehim.

Nëse po kaloni një moment si ky, atëherë disa tekste që ne që sollëm këtu mund t'ju përputhet. Shikojeni dhe shpërndajeni!

Trishtimi nuk është një zgjedhje, është një ndjenjë që vjen nga zemra dhe ndaj së cilës nuk mund të bëjmë asgjë, mjafton ta ndjejmë dhe të presim që të kalojë. Sot ndihem kështu, duhet të pranoj trishtimin, ta lë të rrjedhë përmes meje. Nuk ka zgjidhje tjetër, të jem i pikëlluar duket se është fati im tani.

Jeta nuk është gjithmonë e drejtë, nuk na lejon gjithmonë të bëjmë zgjedhje, thjesht na shtyn në fyt ngjarje që na lëndojnë dhe na lëndojnë . Dhimbja që ndjej është e madhe, trishtimi që nuk më futet në gjoks më rrjedh nëpër sy. Shpresoj që kjo një ditë të kalojë, shpresoj që gjithçka të ndryshojë për mirë, por sot me të vërtetë dua të qëndroj në cepin tim dhe të pres që të kalojë.

E vërteta është se njerëzve nuk u intereson ju, ata thonë atë që mendojnë se duhet, nuk i thyejnë fjalët, nuk kursehen në kritika, u pëlqen të përhapin thashetheme. Atyre nuk u intereson se sa shumë ju lëndon, nuk u intereson se si ndikon tek ju. Trishtimi është rezultat i neglizhencës. Dhe sot, vërtet nuk mund ta kapërcej këtë ankth.

Ka momente në jetë qëmbeten vetëm në kujtesë dhe sado të mira të jenë, është e pamundur të kontrollosh trishtimin kur i kujton. Sot është një ditë për të rijetuar kujtimet që më copëtojnë zemrën, që më copëtojnë, që më prekin në një mënyrë që nuk di t'i kontrolloj. Sot është dita për t'u trishtuar, dhe kjo është e gjitha.

Asgjë që thoni nuk do të jetë në gjendje të shërojë plagët e një zemre të trishtuar. Dikush që vuan nuk do të shërohet papritur me këshillën tuaj. Dikush që vuan ka nevojë për dashuri, dashuri, shoqëri, dikush që qëndron së bashku, që mban valën, që nuk kritikon, thjesht të jesh aty gjatë gjithë rrugës. Kuptoni, trishtimi nuk do të shërohet me këshillat tuaja, por qëndrimet tuaja mund të bëjnë shumë ndryshim në jetën e dikujt.

Trishtimi është të kthesh prapa, të shohësh gjithçka që ka ndodhur dhe të dish që asgjë nuk kthehet, se lumturia nuk është diçka të përhershme, që vjen e shkon, se jeta do të vazhdojë të jetë e vështirë për ne. E sotmja nuk është e lehtë për t'u kapërcyer, kush e di që nesër ky trishtim nuk do të largohet.

Zhgënjimi është plaga më e keqe që mund të pësojë një zemër. Vret ngadalë. Asgjëson pritshmëritë e njerëzve një nga një, bën që çdo gjë me ngjyra të humbasë ngjyrën, e bën gëzimin të humbasë kuptimin, bën të duket se as dashuria nuk ia vlen. Më ka zënë zhgënjimi sot dhe vërtet nuk kam zgjidhje tjetër veçse ta pranoj këtë trishtim. Zemra ime qan.

Kur shpirti është i trishtuar, lotët nuk mund të përmbahen. Prandaj qajUnë qaj si një fëmijë i humbur në botë. Unë nuk shoh më shpresë, nuk shoh asnjë rrugëdalje, sot gjithçka që dua është të qaj dhe të ëndërroj që një ditë të jetë vetëm një kujtim.

Ka trishtime që janë kaq të thella që as koha nuk është në gjendje ta shërojë. I njoh shume mire, e di qe sepse ruaj ne thellesine e ketij gjoksi nje trishtim qe e di qe nuk do ta braktis kurre, jane plage shpirti, plage qe gjakosen here pas here, per te me sjelle kujtime. të kohërave të dhimbjes dhe ankthit, të vuajtjeve dhe të dëshpërimit. Oh! Do të doja që një ditë të mësoja ndryshe.

Ndihem e trishtuar dhe e vetmuar. Ndoshta gjëja më e vështirë për t'u përballur është kjo, duke ditur se askush nuk është aty për ju kur keni vërtet nevojë për të. Duke ditur se askush nuk kujdeset, se ju thjesht nuk bëni ndryshim. Kjo dhemb si një thikë e ngulur në zemër.

Trishtimi sot nuk është i përkohshëm, ai është këtu për të qëndruar. Ai tha se nuk po nxiton, se do të marrë pak kohë këtu, se unë ende duhet të mësoj kaq shumë, veçanërisht të mos lëndohem kaq shumë për shkak të qëndrimeve të njerëzve që thjesht nuk kujdesen për mua. Sot, nesër, pasnesër kush e di, mënyra më e mirë është të pranosh dhe të presësh që kjo të kalojë.

Disa njerëz thjesht nuk e dinë se sa të dhimbshme janë qëndrimet e tyre dhe gjenerojnë trishtim. Këta mendojnë se jemi të fortë, si ata, nuk matin ndjeshmërinë e askujt, nuk kanë ndjeshmëri. çfarë unëAjo që mbetet është ky trishtim, trishtim për të ditur se fati më ka vënë njerëz kaq mizorë në rrugën time dhe se do të duhet forcë për t'i kapërcyer të gjitha këto. Forca as që e di nëse e kam.

Është e trishtueshme të shikosh njerëz të cilëve u besove kaq shumë dhe e di se ata nuk kanë as më të voglin konsideratë për ty. Jeta është me të vërtetë një lojë fitore-humbje, dhe duket sikur kam humbur përsëri. Ajo që mbetet është trishtimi.

Ajo që më bën më të trishtuar është të shikoj jetën time dhe të shoh se sa njerëz mund të më ndihmojnë, por preferojnë të më përulin edhe më shumë. Mos i beso askujt. Nëse doni dikë që mund t'i besoni, atëherë besojini vetes, dhe kjo është e gjitha.

Nuk është kurrë vonë për të kapërcyer një trishtim, gjithçka në këtë jetë është kalimtare. E di qe tani dhemb, se eshte e veshtire, qe duket sikur nuk do te kaloje kurre, por e kam kapercyer kaq shume here, nuk do te humbas nga trishtimi tani.

Te jesh i lumtur eshte me mire se të jesh i trishtuar, po Po. Por nuk është e lehtë dhe nuk është as çështje zgjedhjeje. Jeta të befason atëherë kur më së paku e pret dhe të sjell trishtim në të cilin nuk kishe menduar. E ardhmja është aq e pasigurt sa dhemb. A do të largohet ndonjëherë ky trishtim?

Trishtimi trokiti në derë dhe hyri, tani është këtu dhe është shoqëria ime e vetme. Sinqerisht, nuk di çfarë të bëj me të.